ရခိုင္ေျမမွာ ရခိုင္ဒုကၡသည္မရွိပါ

ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ကၽြတ္လြပ္ရာ အနီးအနားတိုင္းျပည္တစ္ခုခုသို႔ ခိုလႈံခဲ့ရျခင္းမဟုတ္သကဲ့သို႔ မီး၊ ေရ၊ ေလ ေဘးဘယာေႀကာင့္ ေရွာင္တိမ္းၾကရျခင္းလည္းမဟုတ္ေခ်။ ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာ တစံုတရာ ေရာဂါ ေ၀ဒနာေႀကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနျခင္းကားအလ်ည္းမဟုတ္ေပ။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ အဘယ္ကဲ့သို႔ေသာ ဒုကၡသည္မ်ိဳးနည္း။ အေျဖကား ေလွစီးရင္း ေရငပ္ေနရသည့္၊ အိမ္ရွင္ရခိုင္သားတို႔၏ သရုပ္မွန္ပင္ျဖစ္သည္။ တိုင္းတပါးသားတို႔၏ မတရား က်ဴးေက်ာ္ ရက္စက္ညွင္းပန္းမႈေၾကာင့္ အမိေျမေပၚမွာ အဆင္းမလွေသာျဖစ္ရပ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ခံစားရင္း၊ မိမိပိုင္အိမ္ေျမယာကိုစြန္႔လႊတ္၍ နီးရာ အရပ္ကိုအသက္အႏၱရာယ္ေဘးမွ ကာကြယ္ႏိုင္ေရးအေပၚ ထြက္ခြာ လိုက္ၾကရခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ယခုကား ဒုကၡသည္၊ ဒုကၡသည္စခန္းဟူ၍ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ၿပီ။ အလႈေစတနာရွင္တို႔၏ ေပးကမ္းလႈဒါန္းမႈမ်ားျဖင့္ ဘ၀ရပ္တည္ေနၾကရေလၿပီ။ ငါတို႔သည္ ဒုကၡသည္မဟုတ္ေတာ့ဟု မည္သူကိုမွ်ေျပာျပ၍ ယုံႏိုင္ၾကေပေတာ့မည္မဟုတ္ေခ်။ ယခု ငါတို႔သည္ ဒုကၡသည္၊ ေရပင္မေရာစပ္သည့္ ဒုကၡသည္အစစ္။ ရခိုင္ၿပည္၊ ရခိုင္ေျမထဲမွာ ရခိုင္ဒုကၡသည္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ သို႔ေသာ္.. ရခိုင္သားတို႔ကား ရခိုင္ေျမမွာ ဒုကၡသည္ဟူ၍ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ ဒုကၡသည္ ( Refugee ) ဆိုသည္မွာ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ေသာ္၄င္း၊ တိုင္းတပါးက က်ဴးေက်ာ္စစ္ေၾကာင့္ေသာ္၄င္း၊ ႏိုင္ငံေရး ဘာသာေရးႏွိပ္ကြပ္ခံရမႈေၾကာင့္ေသာ္၄င္း နီးစပ္ရာတိုင္းႏိုင္ငံ တခုခု၌ခိုလံႈျခင္းကိုဆိုလိုသည္ဟုသာ သေဘာေပါက္ပါသည္။ ဒုကၡသည္စခန္းဆိုသည္မွာလည္း ယင္းပုဂၢိဳလ္မ်ားခိုလံႈရာယာယီေနရပ္ကို ေခၚဆိုျခင္းဟုသာ ယူဆသည္။
အယင္ကေတာ့ ရခိုင္သမိုင္းစာအုပ္မ်ားကိုဖတ္၍ ၾကည္ႏူးခဲ့ဖူးပါသည္၊ ၀မ္နည္းခဲ့ဖူးပါသည္။ ရခိုင္ဂုဏ္ေရာင္ ထြန္းေျပာင္ခဲ့မႈမ်ားေၾကာင့္ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရသကဲ့သို႔၊ ကၽြန္သေဘာက္ဘ၀က်ေရာက္လာခဲ့ေၾကာင္း သိလာရခ်ိန္မွာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈမ်ားခံစားခဲ့ရသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၂၀ ေက်ာ္ သူ႕ကၽြန္ဘ၀၌က်င္လည္ေနရေသာ ငါတို႔ရခို္င္သားမ်ား၏ ၀မ္းစာမဲ့ျဖစ္ရျခင္းသည္ကား ရွက္ေႀကာက္စရာ အေကာင္းဆံုး အနိဌာရံုပင္ၿဖစ္ေပသည္။ ပြားမ်ားသည့္ လယ္ယာေျမႏွင့္ ေျမရိုင္းျပင္မ်ား၊ စိမ္းစို႔ေနေသာ ေတာင္တန္းႀကီးမ်ား၊ တရႊင္ရႊင္စီးဆင္းေနေသာ ျမစ္မႀကီး ေလးသြယ္ႏွင့္ ရွည္လ်ားေသာ အေနာက္ဖက္တရိုးက ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္တို႔သည္ ၄သန္းသာမွ်သာ ငါတို႔ ရခိုင္ ျပည္သားမ်ား၏ ၀မ္းစာကို မဖံုလံု၊ မျပည့္၀ေစႏိုင္ေတာ့ေပ။ ရခိုင္သားမ်ား ဤမွ်ပင္ အစားၾကဴးၾကေလၿပီေလာ။ သမိုင္းတေခတ္မွာ အလုပ္သမားမ်ားကို ျပည္ပက ငွားရမ္းယူသံုးခဲ့ၾကရသူ ရခိုင္သား တို႔အိမ္၌ ယခုအခါ ၀မ္းစာဆန္ကိုပင္ ဖံုလံုေအာင္ မသိုထားႏိုင္ၾကေတာ့ၿပီ။ ရက္စာရွာဖြယ္ ၀ယ္ယူစား သံုးၾကသူမ်ားကား ဒုႏွင့္ေဒး။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ရခိုင္ျပည္ရြာမ်ား၌ လူငယ္လူရြယ္ပိုင္းမ်ားမွာလည္း မရွိသေလာက္ ရွားပါးေလေတာ့သည္။ အဘယ္ကို ေရာက္ကုန္ၾကၿပီနည္း။ ဤမွ်ထက္၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္ကို ရွာမေတြ႕ေတာ့ၿပီ။ ရခိုင္လူငယ္အေပါင္းကား ၀မ္းစာေရးအတြက္ အမိေျမကိုစြန္႔ခြာ၍ နယ္ျခား အရပ္ေဒသ အသီးသီးသို႔ ရြင့္ေပ်ာက္ၾကရေလၿပီ။ အျခားျပည္နယ္မ်ားမွာ ေရႊ၊ သတၱဳတူး အလုပ္သမား ဘ၀၊ ထိုင္းႏွင့္မေလးမွာ ေထြရာေလးပါး အလုပ္သမားဘ၀မ်ားတို႔ျဖင့္ အသက္ဆက္ေနၾကရေလၿပီ မဟုတ္ပါေလာ။ တရားေသာ နည္းျဖင့္တမ်ိဳး၊ မတရားေသာနည္းျဖင့္တဖံုရပ္တည္၍ ျဖစ္သလို လုပ္ကိုင္ ေနႀကရေလၿပီ။ ေရႊျပည္ရခိုင္မွာ ေလေျပပင္မေသြးႏိုင္သည့္ လက္ေတြ႕ဘ၀ကို ရခိုင္ျပည္သားတို႕ ေရဆန္ကူးခတ္ေနၾကရသည္။
အမွန္စင္စစ္ ရခိုင္ေျမႀကီး၌ သန္းေပါင္း ၄၀ (ေလးဆယ္)ေသာ ရခိုင္ျပည္သူကို အလုပ္အေကၽြး ျပဳႏိုင္ေသာ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ အျပည့္အစံု လံုလံုေလာက္ရွိ၏။ သို႔ေသာ္ သူ႕ကၽြန္ဘ၀၏ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ရခိုင္သားတို႕ ၀မ္းမ၀၊ ခါးမလွ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကရသည္မွာ ယေန႔ထိတိုင္။ ေနာင္နွစ္ေပါင္းမည္မွ်ထိတိုင္ ရခိုင္သားတို႔ ဤမည္ေသာ ဆင္းရဲအတိဒုကၡကို ခံစားေနၾကရမည္ကို ေဟာကိန္းထုတ္ရန္ နကၡတၱေဗဒ ပညာရွင္ႀကီးလည္းေပၚ မလာေသးေခ်။ ဘုရားဒဏ္ သင့္ေန ၾကရၿပီလား မေျပာတတ္။ ရခိုင့္ေရွးေဟာင္း ဘုရားပုထိုးေစတီေတာ္မ်ားသည္ကား တရုပ္ႏိုင္ငံသို႔ သြယ္တန္းသည့္ ဂတ္စ္ပိုက္လိုင္းေအာက္သို႔ ေရာက္ကုန္ခဲ့ၾကရၿပီ။ ျမန္မာ့ေရႊျပည္ နယ္ျပည္ေတာ္ သည္ကား ေရာင္စံုမီးေရာင္မ်ားေအာက္၌ နတ္ျပည္တမွ် ရႈမ၀စရာ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္၏ စက္ရံု၊ အလုပ္ရံုမ်ားသည္ကား ၂၄ နာရီလံုးလံုးလည္ပတ္ၿမဲ။ ငါတို႔ ရခိုင္ၿပည္မွ အမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ားကား ၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္မွာသြားၿပီး စက္ရံု အလုပ္ရံုေတြမွာ ေန႔မအား၊ ညမလပ္ အသက္ဆက္ဖို႕ အလုပ္လုပ္ ေနၾကရသည္။ ၄ သန္းခန္႕ ေသာ ရခိုင္လူဦးေရ၏ တ၀က္မွ်သည္ ရခိုင္ေျမတြင္မရွိၾကရ၊ ၀မ္းေရးအတြက္ အသက္ဆက္ဖို႕ မိသားစုကိုခြဲခြါလို႔ ေ၀းရပ္ေဒသမ်ားဆီသို႕ ဦးတည္ထြက္ခြါလာခဲ့ၾကရေပၿပီ။ မ်ားေသာအားၿဖင့္ ရခိုင္လူငယ္ ေျမာက္မ်ားစြာတို႔ကား ထိုင္းႏွင့္မေလးရွားႏိုင္ငံမ်ားမွာ တရားမ၀င္ေနထိုင္ၿပီး ဘ၀ လံုၿခံဳေရးမရွိဘဲ အသက္ဆက္ေၾကးရွာေဖြေနၾကရသည္။ ဤသည္ကား ဗမာအစိုးရ အဆက္ဆက္ တို႔၏ ဆိုးေမြေပါင္းမ်ိဳးစံုကို ရခိုင္ျပည္သူတို႕ အဆက္မျပတ္ခါးစည္းခံစားလာေနရေသာ သမရိုးက်ျဖစ္ရပ္ပင္တည္း။ သို႕ေသာ္ အငတ္ျပတ္ေဘးေၾကာင့္ ရခိုင္ေျမမွာ ရခိုင္ဒုကၡသည္မရွိပါ။
ရမ္းၿဗဲၿမိဳ႕နယ္ သေျပေခ်ာင္း ေက်းရြာမွ အသက္ ၂၆ ႏွစ္ အရြယ္ ရခိုင္သူမငယ္ မသီတာေထြးအား ေမလ ၂၈ ရက္ေန႔မွာ လူမ်ိဳးျခားတစုက မုဒိမ္းက်င့္ခံရသည္သာမက ရက္ရက္စက္စက္ပင္ သတ္ျဖတ္ ခံလိုက္ရသည္။ ယင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္ရပ္ဆိုးမ်ားကား အံ့မခန္းဖြယ္မွ် က်ယ္ေျပာ၍၊ ရခိုင္ျပည္သူ တရပ္လံုး၏ အသက္အိုးအိမ္စီးစဥ္ကို တိုက္ရိုက္ထိပါးလာေစခဲ့သည္။ တိုင္းတပါးသားတို႔၏ နယ္ခ်ဲ႕စစ္ေၾကာင့္ အ၀တ္တထည္ ကိုယ္တခုဘ၀ကို သိန္းခ်ီေသာ ရခိုင္သားတို႔ ေရာက္သြားၾကရေလၿပီ။ ရာခ်ီေသာ မ်ိဳးခ်စ္ ရခိုင္တို႔ကား အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ဘ၀အသက္ကို အမ်ိဳး၊ ဘာသာ အတြက္ေပးစြန္႔ခဲ့ၾကသည္။ ခံစစ္သက္သက္ျဖင့္ ခုခံရင္း၊ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ကို ျပသခဲ့ႀကေသာ သူရဲေကာင္းမ်ားၿဖစ္သည္။ (ဤေနရာတြင္ စစ္ဟုသံုးစြဲရာ၌ စာေရးသူကား ျပည္တြင္း စစ္ (သို႔မဟုတ္) တိုင္းတပါးမွက်ဴးေက်ာ္စစ္ကို မဆိုလိုပါ၊ နယ္စပ္မွ ခိုး၀င္လာသူ သမိုင္းလိမ္ ဘဂၤလီတို႕၏ ရက္စက္ေစာ္ကားမႈကို တင္စားျခင္းျဖစ္သည္။) ၀ါးခၽြန္ကိုကိုင္ရင္း အမ်ိဳးဘာသာအတြက္ အသက္ စေတးေပးသြားႀကသူ ရခိုင္သူရဲေကာင္းအေပါင္းတို႔အား ေမ့ေပ်ာက္ ႏိုင္ၾကမည္မဟုတ္ေပ။ တစ္လၾကာ ခံစစ္ေၾကာင့္ ရခိုင္ျပည္မွာ ရခိုင္ရြာ၊ ရပ္ကြက္မ်ားစြာ ျပာမႈန္႕ အတိျဖစ္ကုန္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းစစ္ကား မၿပီးဆံုးေသး။ သို႔ေလာသို႔ေလာႏွင့္ မည္မွ်ရွည္ၾကာဦးမည္ကို မေျပာႏိုင္သကဲ့သို႔၊ ယင္းထက္ ျပင္းထန္ေသာ စစ္ပြဲႀကီးလည္း မျဖစ္လာႏိုင္ဟု ယတိျပတ္မဆိုႏိုင္ေပ။ ေကာက္က်စ္ေသာ တိုင္းတပါးသားတခ်ိဳ႕၏ ေရရွည္စီမံကိန္းျဖင့္ အကြက္က်က်ျဖင့္ ျမန္မာျပည္ အေနာက္ဖက္တံခါးကိုခ်ိဳးေဖာက္ေနမႈအား အမ်ိဳးသားေရးသတိျဖင့္ မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္သိၾကဖို႕ အေရးႀကီးသည္။ လက္ရွိ ဗမာအစိုးရမွ စီစဥ္ေပးသည့္ ဒုကၡသည္စခန္းဟုေခၚဆိုေသာ အေဆာင္တဲမ်ား၌လည္းေကာင္း၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ား၌လည္းေကာင္း၊ အားငယ္ေသးသိမ္စိတ္မ်ားျဖင့္၊ မလႊဲမေခ်ာင္သာဘဲ ရခိုင္ဒုကၡသည္မ်ားဟု ဆိုသည့္ ဘ၀ဆိုးသို႕ ေရာက္ေနၾကရေလၿပီ။
ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေသာက်ီ္း၊ ဧည့္သည္မပီေသာမိစၦာေကာင္မ်ား၏ ထိုးစစ္ကား ဆက္၍ရွိေနဦးမည္။ ရခိုင္အမ်ိဳးသားတို႔မွာလည္း ယင္းထိုးစစ္ဒဏ္ကိုေရွာင္လႊဲ၍ လြယ္လြယ္ႏွင့္ရႏိုင္မည္ကားမဟုတ္။ ယင္းမိစၦာ ေကာင္တို႕၏ အႏၱရာယ္ကား နက္ရႈိင္းပိရိလြန္းသည္ကို အထူးျပဳႏိုင္ၾကရမည္။ ဤတစ္တာ စစ္အခင္းေၾကာင့္ ျမန္မာႏွင့္ကမၻာက ပိုၿပီးနားလည္သြားၾကသည္ဟုယူဆသည္။ သို႔ေသာ္ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုသည္ကို ေမ်ာက္ျပ ဆန္ေတာင္း အသံုးခ်ၾကသူ ေဒၚလာစားတခ်ိဳ႕၏ ကလိမ္ကက်စ္က်မႈကိုလည္း သတိထားမိၾကဖို႔လိုေသးသည္။ ဤၿပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႕ရာ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔ အင္အားဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီး ဦးခင္ရီကဲ့သို႕ ခဲနဲ႕ေပါက္သည့္ ႏိုင္ငံသားကဒ္စီစစ္ေရးကို ယခုမွလုပ္ေန၍ မျဖစ္ေတာ့ေပ။ သြားေလရာရာမွာ အေမာေျပအျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွ မရရွိခဲ့ဘူးဆိုသည့္ ေျပာဆိုခ်က္ျဖင့္ သႀကၤန္ အေျမာက္ႀကီးလိုက္ေဖာက္ေန၍ ရွင္းႏိုင္မည့္ကိစၥလည္း မဟုတ္ေခ်။ ရာဇပလႅင္ထက္မွာ ဖင္ၿမဲဖို႕ႀကိဳးစားယင္း မ်ိဳးမတူ၊ ဘာသာျခားတို႔အား ျပည္ပကေန အလံုးအရင္းႏွင့္ သြင္းယူထားခဲ့သည့္ ငေတေမာင္ႏု၏ ဇာတ္လမ္း အရႈပ္ေတာ္ပံုကိုကား ေ၀ဟင္ပစ္ ဒံုးက်ဥ္အျဖစ္ လက္ရွိ က်င္းပေနဆဲျဖစ္ေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ႀကီးမွာ ေျဗာင္ရွင္းၾကရေပေတာ့မည္။ တခ်ိဳ႕ေျပာၾကေသာ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမွ်ေလာက္ႏွင့္ လံုေလာက္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေတာ့့ေပ။ အလင္းႏွင့္အေမွာင္ကို ခြဲျခားလိုက္ၾကရမည့္ အခ်ိန္ကို ဆိုက္ေရာက္ေန ၿပီျဖစ္သည္။ ယခုႏွစ္ မတ္(ခ်္)လကလည္း ရခိုင္ပိုင္ေရပိုင္နက္တျခမ္းကို ယင္းရိုဟင္ဂ်ာ အမည္ခံ ဘဂၤလီတို႕၏မူရင္းဌာေနတိုင္းျပည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သို႕ လက္ရွိ ျမန္မာအစိုးရက ဖဲ့ေပးခဲ့လိုက္ ရၿပီးျဖစ္သည္ကိုလည္း သင္ခန္းစာအျဖစ္ ယူေလာက္ၾကၿပီ။
အမ်ိဳးသားအေရးကို ထင္တိုင္းႀကဲၾကမည့္အခ်ိန္လည္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။ လက္ရွိ က်င္းပေနဆဲျဖစ္ေသာ လႊတ္ေတာ္သည္ ေသေရးရွင္ေရးတမွ် အေရးႀကီးေနသည္။ ယင္းရိုဟင္ဂ်ာဆိုသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမွန္တကယ္မရွိ၊ မရွိခဲ့ဆိုသည္ကားရွင္း၏။ သို႔ေသာ္ သမိုင္းႏွင့္ဆီေလ်ာ္စြာ က်ိဳးေၾကာင္းျပ၍ ကမၻာသို႔ ထုတ္ျပန္ ေပးရမည့္လက္ငင္းအေရးကား ဤလႊတ္ေတာ္မွပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းမွတဆင့္သာ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈဆိုသည္ကို ဆက္လက္တိုးျမွင့္ေပးရန္ၿဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ပို၍ခိုင္မာေသာ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒကိုျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္က်င့္သံုးေရးျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ႏိုင္ငံအေရးစိတ္ ၿငိမ္းေအးဖြယ္ရွိလာရာ ေရာက္မည္။ ေျမမ်ိဳ၍လူမ်ိဳးမေပ်ာက္၊ လူမ်ိဳ၍လူမ်ိဳးေပ်ာက္ေသာ စကားပံုရွိသည္။ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား မ်ားတိုးတက္ေရးပါတီသည္လည္း အမ်ိဳးသားလံုၿခံဳေရးႏွင့္ဘ၀ရွင္သန္ ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားစြာကို က်င္းပဆဲ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ႀကီးမွာ ရခိုင့္အားမာန္ကို ျပသရန္သာရွိေတာ့သည္။ အဓိကအားျဖင့္ တဖက္ႏိုင္ငံ နယ္စပ္မွ ခိုး၀င္လာသူ သမိုင္းလိမ္ ဘဂၤလီတို႔၏ မၾကာေသးမီက ရခိုင္အမ်ိဳးသားမ်ားအေပၚ ရက္စက္ယုတ္မာေစာ္ကားမႈလုပ္ရပ္တိုင္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အခ်ာႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားကိုု ထိပါးျခင္းသက္သက္ျဖစ္သည္။ ယင္းေၾကာင့္ ဤအေရးကိစၥမွာ အမ်ိဳးသားေရး ကိစၥရပ္သာျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ တိုင္းျပည္ေရရွည္အက်ိဳးစီးပြါးအတြက္ လိုအပ္ေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား၊ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ ျဖည့္စြက္မႈမ်ားအားေဖာ္ေဆာင္ေပးဖို႔အေရးကို အန္အယ္ဒီအပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ား၊ မ်ိဳးခ်စ္ ျပည္ခ်စ္ ပါတီမ်ားျဖင့္ ပူးေပါင္းကာ လႊတ္ေတာ္တြင္း၌ပင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရေတာ့မည္။ ေဖာ္ျပခဲ့သကဲ့သိို႕ လႊတ္ေတာ္အလုပ္ကို ပိုင္ပ္ိုင္ႏိုင္ႏိုင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါလွ်င္ ေခတ္ေရပန္းစားလာခဲ့ေသာ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈမ်ားလည္း ေလ်ာ့နည္း ေပ်ာက္ပ်က္သြား မည္ျဖစ္သည္။ အန္ဂ်ီအို၊ အိုင္အန္ဂ်ီအိုမ်ားလည္း ထင္သလို ရွယ္လွယ္ ႏိုင္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္ေခ်။ လူ႔အခြင့္အေရးကို ကိုးကြယ္သေယာင္ အေယာင္ေဆာင္ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္မ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ အခြင့္အေရးေမွ်ာ္ကိုးသည့္ စီးပြါးေရးသမား မ်ားသည္လည္းေကာင္း စိတ္ခ်င္တိုင္းႀကဲႏိုင္သည့္ အခြင့္္အေရးကို ရရွိၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ လက္ရွိအတိ ဒုကၡေရာက္ေနၾကရေသာ ရခိုင္သားအေပါင္းတို႔၏ ျဖစ္ရပ္မွန္မွာ ယာယီကယ္ဆယ္ေရး စခန္းမ်ား တြင္သာရွိေနၾကရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဒုကၡသည္စခန္းရွိိ ဒုကၡသည္ဘ၀မွသည္ အမိေျမ၌မလႊဲမေခ်ာင္သာ အကယ္ဆယ္ခံၾကရ သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကရေပလိမ့္မည္။ ရခိုင္သားတို႔သည္ ရခိုင္ေျမ၌ ဒုကၡသည္မဟုတ္ႀကေပ။

" အဲဒါေၾကာင့္မို႔ မင္းတို႔ ေထာက္ပံ့တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ငါတို႔ မလိုအပ္ဘူး၊ မင္းတို႔ မလာပါနဲ႔လို႔ ေျပာလုိက္တယ္။ တို႔လူမ်ိဳးေတြက သူမ်ားကို အားကိုးတဲ့လူမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုဘဲ ေျပာျပီး သူတို႔ကို ေက်ာင္းထဲက လႊတ္လိုက္တယ္"

လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ရက္ ( ဇူလိုင္လ ၃ ရက္ ) ေန႔က ေမာင္ေတာျမိဳ႕အလိုေတာ္ျပည့္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ႀကီးက အန္ဂ်ီအိုမ်ားအား ဤသို႕မိန္႕ၾကားခဲ့ေၾကာင္း နိရဥၥရာသတင္းတြင္ ဖတ္ရႈ႕လိုက္ရျခင္းသည္ စာေရးသူ၏ ေရးလက္စေဆာင္းပါးကို အားမာန္အျပည့္ၿဖင့္ အဆံုးသတ္ေစခဲ့၍၊ ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ပင္ ဆရာေတာ္ႀကီးအား ဦးညြတ္ကန္ေတာ့အပ္ပါသည္။

(  From Arakan Times )