ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ သမၼတထံသို႔ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ားက တင္သြင္းသည့္ အစီအရင္ခံစာ အပိုင္း(၃)

ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ သမၼတထံသို႔ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ားက တင္သြင္းသည့္ အစီအရင္ခံစာ အပိုင္း(၃)

by Won Thar Nu on Wednesday, September 19, 2012 at 1:23am ·

ေနာက္ဆက္တြဲ
မူဂ်ာဟစ္သူပုန္မ်ားႏွင့္ ကုလားဆိုးမ်ား၏ျမန္မာႏိုင္ငံတိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚအၾကမ္းဖက္ရန္ျပဳမႈမ်ားမွတ္တမ္း(အက်ဥ္း)
ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္
အမွတ္စဥ္(၁)
မႈခင္းကာလ             ၁၉၅၆-၅၇
အမည္                    ဦးေမာင္ေမာင္ဦး၊ အသက္ - ၅၀ ႏွစ္၊ ေနရပ္ - အမွတ္(၁)ရပ္ကြက္၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။မူဂ်ာဟစ္ကာဆိမ္းတပ္ဖြဲ႔မွ ျပန္ေပးဆြဲဖမ္းဆီးျခင္းျဖစ္သည္။ ႏွာေခါင္း၊ နားရြက္၊ လိင္အဂၤါမ်ားတစ္ခုခ်င္း     လီွးျဖတ္ႏွိပ္စက္ခံရသည္။ (၆)လခန္႔ၾကာသည္။ ျပန္လြတ္လာေသာ္လည္းလူေတာမတိုး၊ လူရာမ၀င္၊ လူျမင္မခံ၀ံ့ျဖစ္ကာ ေနာက္ဆံုးစိတ္ေရာဂါျဖင့္ေသဆံုးသည္။

အမွတ္စဥ္(၂)
မႈခင္းကာလ             ၁၉၅၆-၅၇
အမည္                    ဦးကၽြန္ေတာင္း၊ အသက္ - ၄၁ ႏွစ္၊ အမွတ္(၁)ရပ္ကြက္၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။အထက္ပါျဖစ္စဥ္အတုိင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးေလာက္ စိတ္ေရာဂါျပင္းထန္မႈမရွိခဲ့၊ ေျမစာရင္း၀န္ထမ္းအျဖစ္မွ အၿငိမ္းစားျဖင့္ႏႈတ္ထြက္ရသည္။ လြတ္လာၿပီး(၆)ႏွစ္ခန္႔အၾကာတြင္ ေသဆံုးသည္။

အမွတ္စဥ္(၃)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၂ ခု၊ ဇြန္ ၁၇
ေသဆံုးသူအမည္      ဦးထြီးေအာင္ျဖဴဖ၊ အသက္ - ၅၆ ႏွစ္
                             ေဒၚထြီးစိန္မ၊ အသက္ - ၂၂ ႏွစ္
                             လူမမယ္ကေလးႏွစ္ေယာက္
မႈခင္းျဖစ္ေနရာ          ေဂၚဒူသာရ၊ သဲေခ်ာင္းအုပ္စု၊ သာယာကုန္းေက်းရြာ၊ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။လင္ေယာက်္ားေနအိမ္တြင္မရွိခိုက္ ဘခင္၊ ဇနီးႏွင့္ သားႏွစ္ဦးယာခင္းတဲတြင္ ကုလားဆိုးမ်ားရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘခင္မွာ ရင္ဘတ္ခြဲ၊ လည္လွီးသတ္ျဖတ္ခံရသည္။ ကိုယ္၀န္ငါးလႏွင့္ မယား ျဖစ္သူ မထြီးစိန္မွာ သားျမတ္ႏွစ္ဖက္လံုးလွီးျဖတ္ခံရၿပီးမွ ေခါင္းျဖတ္အသတ္ခံရသည္။ လူမမယ္ကေလး ႏွစ္ဦးမွာ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းမ်ားကိုလွီးျဖတ္ခံရၿပီးမွ လည္လွီးသတ္ျဖတ္ျခင္းခံရသည္။

အမွတ္စဥ္(၄)
မႈခင္းကာလ             ၁၉၉၆ ခု၊ ၾသဂုတ္ ၁၁
ေသဆံုးသူအမည္      ဦးေက်ာ္ဇံ၊ အသက္ - ၃၂ ႏွစ္၊ (ဘ)ဦးေက်ာ္ထြီး
မႈခင္းျဖစ္ေနရာ          ကညင္တန္း၊ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။အမွတ္(၄)ရပ္ကြက္၊ ရယကဥကၠ႒ျဖစ္သူ ကုလားဆိုးတစ္စု၏လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ျခင္းခံရသည္။ ထမင္း စားပြဲတြင္ အရက္မူးေအာင္တိုက္ကာ ႀကိဳးတုတ္ဖမ္းဆီးၿပီး ပါးစပ္အားပိတ္ဆို႔လွ်က္ေရပူေလာင္းသတ္ ျဖတ္ခံရသည္။

အမွတ္စဥ္(၅)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၅
ေသဆံုးသူအမည္      ဦးေမာင္ေအးေခ်၊ အသက္ - ၃၇ ႏွစ္၊
မႈခင္းျဖစ္ေနရာ          ကညင္ေခ်ာင္းေက်းရြာ၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။ေသဆံုးသူသည္ ေရႊဇားအုပ္စုရယကဥကၠ႒ျဖစ္သည္။ ေမွာင္ခိုဆန္ပစၥည္းမ်ားတင္ပို႔မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ အခင္းမ်ားရွိသည့္ေရႊဇားအုပ္စုမွ ကုလားေမွာင္ခိုသမားမ်ားက သတ္ျဖတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးေခါင္းထဲသို႔ ေျခာက္လက္မသံမႈိေျခာက္ေခ်ာင္း႐ုုိက္သြင္းခံရၿပီး သတ္ျဖတ္ျခင္းျဖစ္သည္။

အမွတ္စဥ္(၆)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၆ ခု၊ မတ္ ၂၇
ေသဆံုးသူအမည္      ဦးေမာင္၀င္းလႈိင္၊ အသက္ ၃၃ ႏွစ္
ေနရပ္                     ျပားသားရြာ၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။ရယကဥကၠ႒ျဖစ္သည္။ ကုလားဆိုးမ်ား၏မလိမ့္တပတ္ဖမ္းဆီးခံရ၍ေသဆံုးသည္။

အမွတ္စဥ္(၇)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၇
ေသဆံုးသူအမည္      ဦးေစာသိန္း၊ အသက္ ၃၅ ႏွစ္
ေနရပ္                     ေအာင္မဂၤလာ(နတလ)ေက်းရြာ၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။ေသနတ္ကိုင္ကုလားဆိုးမ်ား ည ၂း၀၀ ခန္႔တြင္ နစက ဟန္ေဆာင္၍ အိမ္သို႔လာေရာက္ပုတ္ႏႈိးသည္။ ကုလားဆိုးမွန္းသိ၍ ေနအိမ္ျပဴတင္းမွခုန္ခ်ထြက္ေျပးသျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။ ရယကဥကၠ႒ ျဖစ္သည္။

အမွတ္စဥ္(၈)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၇
ေသဆံုးသူအမည္      ေဒၚမသိန္းဦး၏သား၊ အသက္(၁၆)ႏွစ္
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။ရြာအနီးေခ်ာင္းတြင္ ငါးဖမ္းကဏန္းရွာေနစဥ္ ကုလားဆုိးမ်ားက သတ္ျဖတ္ျမွပ္ႏွံထားခဲ့သည္။ ေျခတစ္ဖက္ကိုလွီး၍ လႊင့္ပစ္ထားခဲ့သည္။ ေျချပတ္ကိုေတြ႔ရာမွအေလာင္းအား ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့သည္။

အမွတ္စဥ္(၉)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၈ ခု၊ ေမ
ေသဆံုးသူအမည္      အမည္မသိအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၊ အသက္ - ၃၀ ႏွစ္ခန္႔
ေနရပ္                     သေရကုန္ေဘာင္(နတလ)ေက်းရြာ၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။ေတာင္ရင္းယာခင္းတြင္ ဟင္းစားရွာေနစဥ္ ကုလားဆိုးမ်ားကျဗဳန္းခနဲလာေရာက္ဖမ္းဆီးမုဒိမ္းက်င့္ခံရၿပီး မွ သတ္ျဖတ္ခံရသည္။ အေလာင္းကိုရွာေတြ႔ေသာအခါ ကိုယ္တံုးလံုးႏွင့္ ေသြးအိုင္ထြန္းလွ်က္ ႐ုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္ေတြ႔ရသည္။

အမွတ္စဥ္(၁၀)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၉ ခု၊ ေမ ၈
မႈခင္းျဖစ္ပြားခံရသူ     ဦးဒံုးသာေအာင္၊ အသက္ - ၃၀ ႏွစ္
                             ေဒၚနန္းမစိန္၊ အသက္ - ၂၃ ႏွစ္(ဇနီး)
မႈခင္းျဖစ္ေနရာ          သာယာကုန္း၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။ေတာင္ရင္းယာခင္းတြင္ေစာင့္ယင္း ယာတဲ၌အိပ္ေလ့ရွိသည္။ ညအခ်ိန္ကုလားဆိုးမ်ား၀ိုင္း၀န္းဖမ္းဆီးရာ မွ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီး၊ ရြာလူထုအကူအညီျဖင့္ ကုလားဆိုးမ်ားလာမည့္လမ္းမွ ၀ိုင္း၀န္း ဖမ္းဆီးရာ ကုလားဆိုး(၆)ဦးကိုဖမ္းဆီးရမိသျဖင့္ နစကသို႔အပ္ႏွံခဲ့ရသည္။
အမွတ္စဥ္(၁၁)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၉ ခု၊ ေမ ၂၉
ေသဆံုးသူအမည္      ဦးေအာင္ထြီး၊ အသက္ ၃၅ ႏွစ္
ေနရပ္                     ရြာသာယာ၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။ႏြားေက်ာင္းေနစဥ္ကုလားဆိုးမ်ားဖမ္းဆီးျခင္းခံရၿပီး၊ ေျခလက္မ်ားကိုတုတ္ေႏွာင္၊ ပါးစပ္ပိတ္ဆို႔၊ လည္လွီး သတ္ျဖတ္ခံရသည္။ ႏြားမ်ားအားလံုးကို ကုလားဆိုးမ်ားယူငင္သြားသည္။

အမွတ္စဥ္(၁၂)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၉ ခု၊ ဇြန္ ၁၉
ေသဆံုးသူအမည္      ေဒၚေအာင္သာႏြယ္၊ အသက္ ၄၃ ႏွစ္
ေနရပ္                     ေ၀သာလီ(နတလ)ေက်းရြာ၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။ညေန ၅း၃၀ ခန္႔၊ ရြာအေရွ႕ဘက္ရွိ မိမိယာခင္းမွပဲသီးခူးဆြတ္ေနစဥ္ ဖမ္းဆီးခံရၿပီး၊ ေျခႏွစ္ဖက္လံုး ခ်ည္ေႏွာင္လွ်က္ လည္လွီးသတ္ျဖတ္ခံရသည္။ အခ်ိန္တန္၍ ရြာျပန္မေရာက္ေသာအခါမွ ထြက္၍ရွာၾက သျဖင့္ အေလာင္းကိုေတြ႔ရသည္။

အမွတ္စဥ္(၁၃)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၉ ခု၊ စက္တင္ဘာ ၂၇
မႈခင္းျဖစ္ပြားခံရသူ     ဦးယဥ္ေမာင္၊ အသက္ ၄၃ ႏွစ္
ေနရပ္                     ဒုခ်ီးရားတန္း၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။ရယကဥကၠ႒ျဖစ္သည္။ ညအခ်ိန္ေနအိမ္သို႔ျပန္လာရာ လမ္းတြင္ကုလားဆိုးမ်ား၀ိုင္းခုတ္၍ ေသၿပီအထင္ ျဖင့္ၿခံဳပုတ္ထဲ၌ပစ္ထားခဲ့ၾကသည္။ ဦးယဥ္ေမာင္သတိျပန္ရလာၿပီး ရြာအေရာက္ ႀကိဳင္းတြား၍ျပန္လာႏိုင္ ခဲ့သည္။ ဓါးဒဏ္ရာမ်ားမွာ ဦးေခါင္း၊ ေက်ာ၊ လည္ပင္း၊ လက္ေမာင္းႏွင့္ လက္ဖန္မ်ားတြင္ ျပင္းထန္စြာ ရရွိခဲ့သည္။ ေမာင္ေတာေဆး႐ုံမွတဆင့္ စစ္ေတြေဆး႐ုံသို႔တက္ေရာက္ကုသခဲ့သည္။ ယာဘက္လက္ဖန္ က်ိဳးေၾကသြားသျဖင့္ စတီး႐ိုးတပ္ဆင္ထားရသည္။

အမွတ္စဥ္(၁၄)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၉ ခု၊ စက္တင္ဘာ ၁၃
မႈခင္းျဖစ္ပြားခံရသူ     ဦးေမာင္လွေက်ာ္၊ (ဘ)ဦးမဲေမာင္၊ အသက္ ၃၅ ႏွစ္
ေနရပ္                     ၄ မိုင္၊ အမွတ္(၆)ရပ္ကြက္၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။ရယကဥကၠ႒ေဟာင္းျဖစ္သည္။ ည မိမိေနအိမ္တြင္ မိသားစုႏွင့္အတူ အိပ္ေနၾကစဥ္ ၁၂ နာရီေက်ာ္ခန္႔ တြင္ ဗမာလိုပီပီသသေျပာၿပီး ေအာ္ႏႈိးတံခါးဖြင့္ခိုင္းသည္။ နစကထင္၍ဖြင့္ေပးသည္။ ဓါးရွည္ကိုင္ထားၾက ေသာ ကုလား ၂၀ ခန္႔ေတြ႔ရသည္။ ေသနတ္ ၂ လက္ပါသည္။ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ၿပီး လက္ျပန္ႀကိဳး ခ်ည္ေႏွာင္ေနစဥ္ မဟုတ္လည္းေသ၊ ဟုတ္လည္းေသ ႐ုန္းကန္ထြက္ေျပးသည္။ လိုက္လံၿပီး ေသနတ္ပစ္ဖမ္းေသာ္လည္း မထိမွန္သျဖင့္ ေသေဘးမွလြတ္ေျမာက္ခ့ဲသည္။

အမွတ္စဥ္(၁၅)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၉ ခု၊ စက္တင္ဘာ ၂၃
ေသဆံုးသူအမည္      ဦးစံျမင့္(ဗမာအမ်ိဳးသား)၊ (ဘ)ဦးသန္းတင္၊ အသက္ ၅၃ ႏွစ္
ေနရပ္                     ခ်ယ္ရီၿမိဳင္ေက်းရြာ၊ ဒုခ်ီးရားတန္းအုပ္စု၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။ည ၁း၀၀ နာရီခန္႔တြင္ ကားလမ္းေဘး မိမိဗီြဒီယို႐ုံ၌အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ အမဲေရာင္တူညီ၀တ္စံု၀တ္ထားေသာ ေဘာင္းဘီ၀တ္ဓါးရွည္ကိုင္(လုပ္ေသနတ္ပါ)ကုလားဆိုး ၂၀ ဦးခန္႔၀င္ေရာက္ခုတ္ထစ္၍ ေသဆံုးသည္။

အမွတ္စဥ္(၁၆)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၉ ခု၊ စက္တင္ဘာ ၂၃
ေသဆံုးသူအမည္      ဦးစိုးေအာင္၊ (ဘ)ဦးလွဦးေမာင္၊ အသက္ ၄၈ ႏွစ္
ေနရပ္                     ခ်ယ္ရီၿမိဳင္ေက်းရြာ၊ ဒုခ်ီးရားတန္းအုပ္စု၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။အထက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။ ဦးစံျမင့္ႏွင့္အတူပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးသည္။

အမွတ္စဥ္(၁၇)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၉ ခု၊ စက္တင္ဘာ ၂၅
ေသဆံုးသူအမည္      ေမာင္ဘိုဘို၊ (ဘ)ဦးစံျမင့္၊ အသက္ ၁၇ ႏွစ္
ေနရပ္                     ခ်ယ္ရီၿမိဳင္ေက်းရြာ၊ ဒုခ်ီးရားတန္းအုပ္စု၊ ေမာင္ေတာ
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ။အထက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါသည္။ ေမာင္ေတာေဆးရုံတြင္ေသဆုံးပါသည္။

အမွတ္စဥ္(၁၈)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာ ၁၃
လုပ္ငန္းရပ္စဲခံရသူအမည္   ဦးျဖဴေမာင္၊အသက္(၃၇)ႏွစ္ႏွင့္ရခိုင္အမ်ိဳးသား(၄)ဦး
ေနရပ္                     မက်ည္းကုန္းေက်းရြာ၊ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း။         ဒါးရွည္ကိုယ္စီကိုင္ဆဲြထားေသာကုလားဆုိးတစ္စု ေတာင္ယာသို႔ေရာက္ရွိလာၿပီး ဦးျဖဴေမာင္ႏွင့္ရခိုင္(၄)
                             ဦးကို ယာခင္းမလုပ္ရ၊လုပ္က အေသသတ္ပစ္မည္ဟု  ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆုိသျဖင့္ ၄င္းတို႔သည္ ယာခင္း
ကို စြန္႔လြတ္ၿပီး အိမ္သို႔ျပန္ခဲ့ရသည္။   ဤသို႔ (၃)ႀကိမ္ခန္႔လာေရာက္ၿခိမ္းေျခာက္သည္။ ဤသို႔ ဆက္တုိက္ျဖစ္လာေသာအခါ
ယာလုပ္ငန္းကို စြန္႔လိုက္ၾကရသည္။

အမွတ္စဥ္(၁၉)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ဇန္န၀ါရီ ၁၂
ဒဏ္ရာရသူအမည္      ေမာင္ေရႊလုံး၊ အသက္(၁၈)ႏွစ္
ေနရပ္                     ၀ိမလ၊ၿမိဳ႕ဦးရြာ၊ရပ္ကြက္(၃)၊ေမာင္ေတာၿမိဳ႕
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း          နစကဟန္ေဆာင္၍ အိမ္တံခါးဖြင့္ခိုင္းသည္၊ လက္နက္ကိုင္ကုလားဆုိး(၇)ဦးေခါင္းေဆာင္၍ လုယက္မည့္
                              ကုလားဆိုးမ်ား(၁၀)ဦးခန္႔ပါသည္၊ဗမာလိုေကာင္းစြာေျပာတတ္သည္၊  ဧည့္စာရင္းစစ္မည္ဟုေျပာသည္၊
ေမာင္ေရႊလုံး၏အစ္ကိုနွင့္မိခင္အား ေသနတ္ျဖင့္ခ်ိန္ရြယ္ထားၿပီး ေမွာက္ေနရန္ႀကိမ္းေမာင္းေျပာဆိုသည္၊ ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ရြယ္
ခံထားရေသာ မိခင္က “ ဓါးျပ- ဓါးျပ ”ဟု အရပ္ၾကားေအာင္ ေအာ္သည္၊ မိခင္အား သံဒုတ္ျဖင့္ အဆက္မျပတ္ရိုက္သည္၊ ထုိစဥ္
အိပ္ခန္းထဲတြင္ရွိေနေသာ အစ္ကိုႀကီးတစ္ဦးသည္ ျပဴတင္းမွခုန္ဆင္းၿပီး   လမ္းသို႔ေျပးကာ ရြာသားမ်ားကို ေအာ္ဟစ္အကူအညီ
ေတာင္းသည္၊၀ပ္္္္္္္္္္ခိုင္းထားေသာ ေမာင္ေရႊလုံးမွာ   မိခင္အားကူရန္အထတြင္ ေက်ာကို ေသနတ္ဆီးပစ္ခံရသည္။   စရိုက္က်ည္
ျဖစ္၍ ရင္မွက်ည္ေဖာက္မထြက္၊အရပ္သားမ်ား၀ိုင္းအုံလာ၍ ကုလားဆိုးမ်ား အျမန္ဆုတ္သြားၾကသည္။အခင္းျဖစ္ခ်ိန္မွာ (၁)နာ
ရီခန္႔ျဖစ္ရာ မိခင္ႏွင့္ေမာင္ေရႊလုံးကို အရပ္မွေဆးရုံသို႔ပို႔ခ်ိန္မွာ (၃)နာရီခဲြတိတိျဖစ္သည္။ၿမိဳ႕ဦးရြာမွာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕စြန္ရပ္ကြက္
တစ္ခုျဖစ္ရာ ကုလားဆုိးမ်ား မည္မွ်အတင့္ရဲလာေၾကာင္း စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္သည္။

အမွတ္စဥ္(၂၀)
မႈခင္းကာလ             ၁၉၈၈ ခုနွစ္၊ ေမ ၁၃
မႈခင္းျဖစ္ေနရာ          ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ေနရာအႏွံအျပား
မႈခင္းျဖစ္စဥ္             ကုလားအၾကမ္းဘက္သမားမ်ား ယုတ္မာစြာၾကံစဥ္ဦးေဆာင္ေသာ ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုလုံးရွိ ဗုဘာသာ၀င္ တိုင္း
ရင္းသားလူနည္းစုမ်ားအား လူမ်ိဳးတုံးလုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ရန္ ၾကံစဥ္ႀကိဳးစားမွဳျဖစ္သည္။ လုပ္ၾကံမွဳၿပီးသည္ႏွင့္   တစ္ဘက္ႏိုင္ငံမွ
ကုလား(ႏွစ္သိန္းငါးေသာင္း)အား အလုံးအရင္းျဖင့္ သြင္းယူၿပီး ေနရာခ်ထားရန္ ရူးမိုက္စြာ ၾကံစဥ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေမာင္ေတာ
ၿမိဳ႕ကုိ ည(၉)နာရီခန္႔တြင္ ၀င္ေပါက္အသီးသီးမွ ပိတ္ဆုိ႔လုပ္ၾကံရန္ျဖစ္သည္၊  စုစုေပါင္း ကုလား ငါးေသာင္းေက်ာ္ခန္႔သည္ ဒုတ္
ရွည္ ဒါးရွည္မ်ား စဖ်ာမ်ား   အသင့္ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္၊ “ ဟာလာေမာက္ ေတြ ထြက္သြားၾက မင္းတို႔ေျမ   ငါတုိ္႔ေျမျဖစ္ရ
မည္ ” စေသာ ေၾကြးေၾကာ္ခ်က္မ်ား ေအာ္ဟစ္ကာ ၿမိဳ႕စြန္ရွိ အိမ္မ်ား ကင္းရုံမ်ား ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားကို    ဖ်က္ဆီးမီးရႈိ႕
ၾကသည္၊ လူသြားလမ္းမ်ားကို ေက်ာက္တုံးမ်ား သစ္တုံးမ်ားျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ထားသည္၊ ၿမိဳ႕တြင္းသို႔အတင္း၀င္ေရာက္ၿပီး   ရခိုင္အိမ္
မ်ားအား မီးရႈိ႕သတ္ျဖတ္ရန္ျဖစ္သည္၊ ေမာင္ေတာမီးေလာင္လွ်င္  ေက်းလက္ရွိရခုိင္ရြာမ်ားကို     အၿပီးသတ္ေခ်မႈန္းၾကရန္ျဖစ္ 
သည္။ ၿမိဳ႕တြင္းရွိ ရဲမ်ားမွ ေသနတ္ပစ္ေဖာက္လမ္းရွင္းကာ (၄)မိုင္ရွိ လုံထိန္းတပ္ရင္းသို႔သတင္းပို႔ရသည္၊ ရဲ၊လုံထိန္းႏွင့္ၿမိဳ႕သား
မ်ား မေၾကာက္မရြ႕ံပိတ္ဆုိ႔တားဆီးႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ ႀကီးမားေသာအပ်က္အစီးမ်ားမရွိခဲ့ေခ်၊ကုလားဆိုး(၂)ဦးေသနတ္ဒဏ္ရာရသည္။
ဒဏ္ရာရသူမ်ားအား တစ္ဘက္ႏိုင္ငံသို႔သယ္ယူသြားၾကၿပီး သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြလုပ္ကာ မဟုတ္မမွန္လုပ္ၾကံ၀ါဒျဖန္႔ၾကသည္။

အမွတ္္္္္္္္္္္္္စဥ္(၂၁)
မႈခင္းကာလ             ၁၉၈၇ ခုႏွစ္၊ ေမ ၁၃
မႈခင္းျဖစ္ေနရာ          ရဲစခန္းအိမ္ရာ၊ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕
ေသဆုံးသူ               ရဲတပ္သား ၀င္းေအာင္၊အသက္(၃၀)ႏွစ္
မႈခင္းျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း   ရဲတပ္သား၀င္းေအာင္သည္ ယာဥ္ထိန္းရဲတစ္ဦးျဖစ္သည္ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ဇာတိ ဗမာအမ်ိဳးသား ျဖစ္
                             သည္၊  ယင္းေန႔ည(၁၀)နာရီခန္႔တြင္ ၀င္းေအာင္ႏွင့္သူ႔အသိ ရခို္င္လူငယ္တစ္ဦးနွင့္အတူ   ၿမိဳ႕မကညင္ 
တန္း ကုလားရြာသို႔သြားစဥ္ ေမာင္ေတာရဲသတင္းတပ္ဖဲြ႕၀င္  တကက  ဘာဒူးမ်ာ(ဘဂၤလီ)ႏွင့္ၿမိဳ႕မကညင္တန္းေက်းရြာဥကၠ႒
ဦးဘေမာင္(ဘဂၤလီ)တုိ႔ေခါင္းေဆာင္ေသာ ဘဂၤလီကုလား(၁၀)ဦးတုိ႔က ဆဲဆို၀ုိင္းခုတ္ၾကသည္၊   ၀င္းေအာင္ ပစ္လဲက်သည္၊
အေဖာ္ရခုိင္လူငယ္ ဒဏ္ရာျဖင့္ထြက္ေျပးႏိုင္္ခဲ့သည္၊ ရဲတပ္သား၀င္းေအာင္ကို လည္ဂုတ္ေကၚလာကိုင္   ထရြတ္တိုုက္ေဆာင့္
ဆဲြယူသြားၾကၿပီး   လမ္းခြဆုံရွိ ေညာင္ပင္ျမစ္ဆုံတြင္ တင္လွဲကာ အမဲသားစဥ္းတီတုံးတင္ စဥ္းသကဲ့သုိ႔   ခုတ္ထစ္သတ္ျဖတ္
ၾကသည္။ လည္ပင္းကို တိတိရိရိျဖတ္ေတာက္ထားခဲ့ၾကသည္၊    တရားခံ တကက ဘာဒူးမ်ာႏွင့္ေက်းရြာဥကၠ႒ ဦးဘေမာင္တုိ႔
ညတြင္းခ်င္း တဘက္ႏို္င္ငံသို႔ထြက္ေျပးၾကသည္။

အမွတ္စဥ္(၂၂)
မႈခင္းကာလ             ၁၉၈၇ ခုႏွစ္၊ ေအၿပီ ၁၂
မႈခင္းျဖစ္ေနရာ          ေအာင္ဗလေက်းရြာ၊ေမာင္ေတာၿမိဳ႕
ဒဏ္ရာရသူ              ေအာင္ထြန္းေက်ာ္၊ အသက္ ၂၀
မႈခင္းျဖစ္စဥ္             ည ၁၀ နာရီခန္႔တြင္  ေအာင္ထြန္းေက်ာ္သည္  အမွတ္(၄)ရပ္ကြက္ ျပည္သူ႔ေဆးရုံႀကီး၏အေရွ႕ဘက္
                             လယ္ကြင္း၌ ၀မ္းစာအတြက္ ဖားရွာေနစဥ္ ကုလားဆုိး(၄)ဦး အနားကပ္လာၿပီး မေျပာမဆို ဒါးျဖင့္၀င္
ခုတ္သည္၊ ေအာင္ထြန္းေက်ာ္မွာ ကုလားမ်ားအနီးကပ္လာစဥ္ကပင္ သတိထားေန၍ တိမ္းေရွာင္ႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ ပဲြခ်င္းၿပီးလဲက်
မသြားျခင္းျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ေနာက္ေၾကာတြင္ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရခဲ့သည္။

အမွတ္စဥ္(၂၃)
မႈခင္းကာလ             ၁၉၉၄ ခုႏွစ္၊ ေအၿပီ ၂၄
အၾကမ္္းဘက္ခံရသူ    ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ေပၚေနရာအႏွံ
မႈခင္းျဖစ္စဥ္             ည ၁၁ နာရီမွ ၂ နာရီအတြင္း ဗုံး(၉)လုံး ၁၅ မိနစ္ခန္႔စီျခား၍ ၿမိဳ႕ေပၚေနရာအႏွံ  ဆက္တိုက္ေပါက္ကဲြခဲ့
                              သည္၊ ၿမိဳ႕လူထုမွာ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္ကာ ၀ရုန္းသုန္းကားျဖစ္ခဲ့သည္၊ ဘဂၤလီရပ္ကြက္မ်ား
တြင္ကား ဘာမွမျဖစ္သလုိ တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္၊ RSO ကုလားေသာင္းက်န္းသူူအဖဲြ႔၏ၿမိဳ႕ေပၚUG မ်ားမွ တိုင္းရင္းသားျပည္
သူမ်ား ေၾကာက္လွန္႔ထြက္ေျပး ေျပာင္းေရြ႕သြားေစရန္ ေဖာက္ခဲြတိုက္ခိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

အမွတ္စဥ္(၂၄)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၁ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာ ၂၃
ေသဆုံးသူမ်ား          တပ္ၾကပ္ျမင့္ရီပါ(၅)ဦး
မႈခင္းျဖစ္စဥ္             ေလာင္းဒုံရဲကင္းစခန္းတြင္ အမွတ္(၂)ရဲတပ္ရင္းမွ ရဲတပ္ၾကပ္ ျမင့္ရီ ဦးေဆာင္ေသာ ရဲတပ္သား(၅)ဦး
                             တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသည္၊    ညေန(၆)နာရီမတိုင္မီက စခန္းတြင္ မၾကာခဏအ၀င္အထြက္ရွိေသာ
ကုလား မ်ားလာပို႔ထားသည့္ ဆန္၊ၾကက္ႏွင့္အရက္ပုလင္းမ်ားရွိသည္၊ ထမင္းခ်က္စားၾကမည္ျဖစ္သည္၊    ည(ရ)နာရီခန္႔တြင္
ခ်က္ျပဳတ္ေပးမည့္ကုလားမတစ္ဦးေရာက္လာသည္၊ အျမည္းေကာင္းေကာင္းျဖင့္ အရက္တ၀ေသာက္ၾကသည္၊ (၁၀)ပုလင္း
ကုန္ခန္႔တြင္ ေခြယိုင္မူးရူးၾကၿပီး  သံေသးသံေၾကာင္ျဖင့္   သီခ်င္းေအာ္ဆိုၾကသည္၊     ေခါင္းပင္မထူႏိုင္ေတာ့ေပ၊ညဥ္႔လည္း
အေတာ္နက္ေခ်ၿပီ၊ ထုိအခ်ိန္ ဒုတ္၊ဒါးကိုင္ ကုလားတစ္အုပ္ စခန္းအတြင္းသို႔၀င္ေရာက္လာၿပီး တပ္ၾကပ္ ျမင့္ရီပါရဲတပ္သား
အားလုံးကို ခ်ဳပ္ဖမ္းၿပီး ေျခ၊လက္၊လည္ပင္းမ်ားကို ႀကိဳးခိုင္ခိုင္တုတ္ခ်ည္သည္၊    ခ်ည္မွန္းပင္မသိ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနၾက
သည္၊ စခန္းရွိ လက္နက္၊က်ည္ႏွင့္ရဲ၀တ္စုံမ်ားကို သိမ္းဆည္းသည္၊ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္တစ္ဦးခ်င္းအား ေသြးေအးေအးျဖင့္ လည္
လွီး သတ္ျဖတ္ၾကသည္၊ အနီး၀န္းက်င္ကုလားအိမ္မ်ားမွ ေအာ္သံၾကားေသာ္လည္း မူးရူးေအာ္ၾကသည္ဟုထင္သည္၊ေသဆုံး
သူ ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားမွ ဗမာ(၂)ဦး၊ရခိုင္(၃)ဦးျဖစ္သည္၊RSO ကုလားအၾကမ္းဘက္ေသာင္းက်န္းသူမ်ားႏွင့္ေဒသေနကုလား
အရပ္သားမ်ားပူးေပါင္းလွ်က္ ရဲကင္းအား လက္နက္တစ္ခ်က္မေဖာက္ရဘဲ စီးနင္းသြားၾကျခင္းျဖစ္သည္၊လက္နက္အားလုံး
ပါသြားသည္၊ ထမင္းခ်က္ျပဳတ္ေပးသူ ကုလားမအားလည္း ႏႈတ္ပိတ္သတ္ျဖတ္သြားသည္၊

အမွတ္စဥ္(၂၅)
မႈခင္းကာလ             ၂၀၀၄ ခုနွစ္၊စက္တင္ဘာ ၂
ေသဆုံးသူအမည္      ဒုရဲအုပ္ ရန္ေအာင္၊ အသက္ ၃၀
                             ရဲတပ္သား လွမ်ိဳး၊ အသက္ ၂၅
မႈခင္းျဖစ္ေနရာ          ျမ၀တီရဲကင္း၊ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္
ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း          ျမ၀တီရဲကင္းစခန္းတြင္ တာ၀န္က်ေနေသာ အမွတ္(၂)ရဲတပ္ရင္းမွ ဒုရဲအုပ္ ရန္ေအာင္ႏွင့္ နစကအဖဲြ႔(၂)မွ
                             ရဲတပ္သားလွမ်ိဳးတုိ႔သည္ ရဲကင္းတြင္လုိအပ္ေသာ   ပစၥည္းမ်ားကိုယူရန္ သက္ကိုင္ညာေစ်းသုိ႔   သြားၾက
သည္၊ဒုရဲအုပ္တြင္ေျခာက္လုံးျပဴးပါသည္၊သက္ကိုင္ညာေက်းရြာအေရာက္တြင္ႏြားေက်ာင္းေနသည့္   အရြယ္မေရာက္ေသးေသာ
ကုလားမတစ္ဦးကုိ လက္တင္ဆဲြသည္ဟု စြပ္စဲြခ်က္ျဖင့္ ကုလားမ်ား၀ိုင္းလာကာ ရန္ရွာၾကသည္၊ တစ္စတစ္စ ကုလား(၁၀၀)ခန္႔
ျဖစ္လာသည္၊ ခဲျဖင့္ ၀ိုင္းေပါက္ၾကသည္၊ ပိုအတင့္ရဲလာကာ တုတ္ျဖင့္  ၀ိုင္း၀န္းရိုက္ႏွက္ၾကသည္၊   ရဲတပ္သား လွမ်ိဳးထြက္ေျပး
လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ခဲ့သည္၊ဒဏ္ရာရရွိထားေသာ ဒုရဲအုပ္ ရန္ေအာင္အား  ၀ိုင္းခ်ဳပ္ၿပီး သက္ကိုင္ညာကုလားဗလီအတြင္းသို႔ ဆဲြေခၚ
သြားၾကသည္၊  ရန္ေအာင္အား ဖိခ်ဳပ္ကာ လက္ေကာက္၀က္မွျဖတ္ေတာက္ပစ္သည္၊ နားရြက္၊နားေခါင္းႏွင့္လိင္အဂၤါမ်ားကို လွီး
ျဖတ္ၾကသည္၊ေသြးလြန္ၿပီး ရန္ေအာင္ေသသည္၊ ေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္လည္း ဆုံးရႈံးသည္။

အမွတ္စဥ္(၂၆)
မႈခင္းကာလ             ၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၉
သတ္ျဖတ္ခံရသူအမည္       ဦးဖိုးထြန္းဦး(ဘ)ဦးညိဳေမာင္ရီ၊ အသက္ ၆၄ ႏွစ္
မႈခင္းျဖစ္ေနရာ          သစ္ေတာရြာဘုန္းေတာ္ႀကီး၏အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ယာခင္း၊အမွတ္(၆)ရပ္ကြက္၊ေမာင္ေတာၿမိဳ႕
မႈခင္းျဖစ္စဥ္             ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕တြင္တပ္ရင္းမ်ားတုိးခ်ဲ႕ခ်ထားရာတြင္ လယ္ယာေျမသိမ္းယူမ်ားကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ လည္းေကာင္း၊ ျပည္ပမီဒီယာမ်ားမွ  ၄င္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍   ေသြးထုိးလွဳံေဆာ္ေနသျဖင့္လည္းေကာင္း၊
ေဒသအေျခအေနမွာ ရုတ္ရုတ္ျဖစ္ေနသည္၊ ၿမိဳ႕အစြန္ဖ်ားေန ရခိုင္မ်ား၏ ကၽြဲ၊ႏြားႏွင့္ဆိတ္မ်ား မၾကာခဏအခိုးခံရျခင္း၊ လုယက္
ခံရျခင္း၊ဓါးျပတိုက္ခံရျခင္းမ်ားျဖစ္ေနခဲ့သည္။
            ဦးဖိုးထြန္းဦး၏အေလာင္းကို(၁.၃.၉၂)ေန႔ နံက္(၆)နာရီခန္႔တြင္ ၄င္း၏ဇနီးေစ်းမွအျပန္တြင္ ေတြ႕ရသည္၊ ျခင္ေထာင္ခ်၊
ေစာင္ျခဳံေနရင္း က်က်နနအိပ္ေပ်ာ္ေနသလုိဖန္တီးထားခဲ့သည္၊ဦးဖိုးထြန္းဦး လည္ပင္းျပတ္၍ ေသေနသည္၊ ေခါင္းတြင္  ဒါးခုတ္
ရာ (၁)ခ်က္ေတြ႔ရသည္၊ ပက္ခုံးမွ ဒါးခုတ္ရာေအာက္တြင္ အရိုးကုိ ေဖြးေဖြးႀကီးျမင္ရသည္၊ လက္ႏွစ္ဘက္လုံး ဒါးဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္
ျပည့္ေနသည္၊ အိပ္ရာတြင္ ေသြးကြက္မ်ားမရွိ၍ တစ္ေနရာတြင္ သတ္ျဖတ္ၿပီးမွ ေျပာင္းေရြ႕ထားခဲ့ဟန္တူသည္၊    (၃.၃.၉၂)ေန႔
တြင္ ေမာင္ေတာ(ပရ)မွ ပ/၇၃/၉၂ FR အရ ပုဒ္မ-၃၀၂ျဖင့္ အမႈဖြင့္သည္၊ မသကၤာသူ(၁)ဟူေဆာင္းအာလီ(ဘ)ေရွာ္မူလုပ္၊ (၂)
အဒူရွဴကူရ္(ဘ)ေဘာ္ဒီေရာ္မန္၊(၃)ကာလာ(ဘ)လာလ္ေမာက္တုိ႔(၃)ဦးကို  အမွတ္(၆)ရပ္ကြက္၊ မူဆလင္ရြာမွ ဖမ္းဆီးစစ္ေဆး
သည္၊(၃၁.၃.၉၂)ေန႔တြင္ အဒူရွဴကူရ္အား တရားရွင္လြတ္ေပးလိုက္သည္၊(၈.၅.၉၂)ေန႔တြင္ ပုဒ္မ-၃၀၂အစား ၄၈၆ သို႔ေျပာင္း
စဲြသည္၊ (၈.၅.၉၂)ေန႔ ညမွာပင္ တရားခံ(၂)ဦးထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားသည္၊တစ္ဘက္ႏိုင္ငံသို႔ေျပးသည္၊ယင္းတရားခံေျပး
မ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ျပန္၀င္လာခဲ့ေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။

အမွတ္စဥ္(၂၇)
မႈခင္းကာလ             ၁၉၉၅ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္ ၈
သတ္ျဖတ္ခံရသူ        (၁) မ-------(ဘ)ဦး-----၊အသက္ ၂၃ ႏွစ္
                             (၂) ေဒၚ-----(ဘ)ဦး----၊အသက္ ၃၃ ႏွစ္
မႈခင္းျဖစ္ေနရာ          ေရတြင္းျပင္ေက်းရြာ၊ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္
မႈခင္းျဖစ္စဥ္             (၈.၇.၉၅)ေန႔    ညေန(၄)နာရီခဲြခန္႔တြင္ တစ္ေန႔တာ အ၀တ္အထည္မ်ား ရြာလည္ေရာင္းခ်ၿပီး အိမ္ျပန္ခဲ့
                             ၾကသည္၊ေရတြင္းျပင္(ကုလားရြာ)ကုတိုးဆိပ္ကမ္းသို႔အေရာက္တြင္ မူဆလင္ကုလားဆုိးတစ္စု    ေပါက္
ခ်လာၿပီး ၄င္းတို႔(၂)ဦးအား ပိတ္ဆို႔၀ိုင္းရံလိုက္ၾကသည္၊ ကုလားဆုိးမ်ားတြင္ ခုတ္ဒါး၊ထိုးဒါးမ်ားကိုယ္စီကိုင္ထားၾကသည္၊အမ်ိဳး
သမီး(၂)ဦးအား ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ရွိသည့္ ေတာင္ကမ္းပါးဂ်ိဳင္(လွ်ိဳ)ထဲသို႔ ဖမ္းခ်ဳပ္ဆဲြေခၚသြားၾကသည္။   ပါလာသည့္ေငြေၾကး
မ်ား၊၀တ္ဆင္လာသည့္နာေဋာင္းမ်ားကို အတင္းဆဲြခၽြတ္ယူႀကၿပီး-------။
            မ----- သည္ အပ်ိဳျဖစ္သည္၊ မိအိုဖအိုမ်ားကို ရြာစဥ္ပတ္၍ အထည္ေရာင္းကာ ရွာၾကံလုပ္ေကၽြးေနသူျဖစ္သည္၊ ေဒၚ--
-- မွာ ခေလး(၄)ဦး၏မိခင္ မုဆုိးမျဖစ္ၿပီး မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ    ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားရွာေဖြေနရသူျဖစ္
သည္၊ မ--- ႏွင့္ ေဒၚ---တုိ႔၏ အခင္းျဖစ္ကိစၥကို ကုတိုးသည္က ျပဴးမသို႔လာေျပာ၍ ရြာသားမ်ားခ်က္ခ်င္းလိုက္ၾကသည္၊   ညေန
(၅)နာရီခဲြခန္႔ရွိၿပီျဖစ္သည္၊ ေတာင္ဂ်ိဳင္ၾကားတစ္ေနရာတြင္  ထမိန္၊အက်ီ ၤစုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ျဖင့္  ေသြးအုိင္္ထြန္းလွ်က္ ေသဆုးံ
ေနေသာ မ--- အေလာင္းအား ေတြ႕ရသည္၊ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ကေယာင္ကတန္းေအာ္ဟစ္ကာ ငိုယိုေနေသာ ေဒၚ---အားေတြ႕
ရသည္၊ ၄င္းတြင္လည္း အက်ီ ၤထပိန္မ်ားစုတ္ျပတ္လွ်က္ မလုံတလုံျဖစ္ေနသည္။
            ျပဴးမရြာသား(၃/၄)ဦးခန္႔သည္ ၂ မိုင္ခဲြခန္႔ ဇီးပင္ေခ်ာင္း(နစက)စခန္းသို႔ေျပးလြားတိုင္ၾကားၾကသည္၊နစကမ်ား   လိုက္
လာၿပီး ႀကိမ္ေခ်ာင္းရဲစခန္းသို႔ အေလာင္းပို႔တိုင္ၾကားရန္ အၾကံျပဳၾကသည္၊ (၆)မိုင္ခန္႔ေ၀းသည့္ ႀကမ္ေခ်ာင္းရဲစခန္းသို႔  ေလွျဖင့္
တင္ေဆာင္ကာ လူသတ္မႈ၊မုဒိမ္းမႈပုဒ္မမ်ားျဖင့္ အမႈဖြင့္ၾကသည္၊ မ--- အေလာင္းႏွင့္ေဒၚ----တို႔အား ႀကိမ္ေခ်ာင္းတိုက္နယ္ေဆး
ရုံသို႔ ပို႔သည္၊ ေဒၚ---၏ ဒါးထိုးဒဏ္ရာမ်ားကို ကုသရသည္။ ႀကိမ္ေခ်ာင္းရဲစခန္းမွအမႈလို္က္၍    မသကၤာသူမ်ားကို  ဖမ္းဆီးကာ
ေမာင္ေတာရဲစခန္းသို႔ အမႈလႊဲေျပာင္းစစ္ေဆးခဲ့သည္။(နစက)မွလည္း ရြာလုံးနင္းကာ စုံစမ္းစစ္ေဆးခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္   ေရတြင္း
ျပင္ေက်းရြာဘဂၤလီရြာသားမ်ား၏ထြက္ဆုိခ်က္မွာမူ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ(၆)ဦးမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သို႔ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားၾက
ၿပီ ဟုသာ အေျဖထြက္လာၿပီး အမႈတန္းလန္းႏွင့္အဆုံးသတ္သြားခဲ့သည္။
            ျပဴးမရခိုင္ရြာႀကီးသည္ မူဆလင္ေသာင္းက်န္းသူမ်ားဆူပူခဲ့ၾကစဥ္က အိမ္ေျခ(၄၀)ေက်ာ္ခန္႔ရွိေသးသည္၊ ဘဂၤလီကုလားမ်ားသည္ ႏြားခုိး၊ကၽြဲခိုး မၾကာခဏက်ဴးလြန္ၿပီး ရခိုင္ရြာသားမ်ား လယ္ယာလုပ္ကိုင္မျဖစ္ေစရန္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္
ခု ရွာၾကံဒုကၡေပးလွ်က္ရွိသည္၊ ျပဴးမရြာသည္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း အႀကီးအက်ယ္ဒါးျပတိုုက္ခံရမႈ(၂)ႀကိမ္ရွိခဲ့သည္၊ ၂၀၀၅ ခု
ႏွစ္တြင္(၁)ႀကိမ္၊ ၂၀၀၈ ခုနွစ္တြင္ (၁)ႀကိမ္ျဖစ္သည္၊ လူေသဆုံးမႈရွိခဲ့သည္။ အႏွစ္ႏွစ္အလလေပါင္းစည္းခဲ့ေသာ ေရႊေငြရတနာမ်ား၊ေနအိမ္မ်ား ရြာလုံးကၽြတ္ဆုံးရႈံးခဲ့ၾကရသည္။ ဤသို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္လာေသာအခါ ရြာသားမ်ားသည္ လုံျခဳံရာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ေပၚသို႔ ေျပာင္းေရြ႕အေျခစိုက္ၾကရသည္၊ ယခုအခါ အိမ္ေျခ(၁၀)မွ်သာ ယဲ့ယဲ့က်န္ရွိေတာ့သည္။

ဘူးသီးေတာင္ျမိဳ႕နယ္အတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ မႈခင္းမ်ားအေၾကာင္း အစီရင္ခံစာအား အပိုင္း(၄)တြင္ ဆက္လက္ဖတ္ရႈပါရန္