ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အေႀကာင္း တေစ့တေစာင္း

 

 ေဆာင္းပါးရွင္ Qing Minya

 

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယခုုတေလာ online တြင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးေနၾကသည္။ လူဦးေရကိစၥ၊ ေရပိုုင္နက္ကိစၥ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထူးျခားေသာ သတင္းတစ္ပုုဒ္မွာ လစာႏႈန္း ခ်ိဳသာေသာ ဘဂၤလား အလုုပ္သမားမ်ား ျမန္မာႏိုုင္ငံတြင္ လာေရာက္ အလုုပ္လုုပ္ကိုုင္လိုုေသာေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အလုုပ္သမား ေအဂ်င္စီတစ္ခုုမွ ကမ္းလွမ္းလာေသာ သတင္းတစ္ပုုဒ္ျဖစ္သည္။
ဆက္စပ္ၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း ေလ့လာမိသြားသည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သည္ ၂၀၀၁ မွ ၂၀၀၅ အထိ နွစ္စဥ္ အလုုပ္သမား ၂၅၀ ၀၀၀ ခန္ ့ ျပည္ပသိုု႕ ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ ၂၀၀၅ ႏွစ္လည္မွစ၍ ႏွစ္စဥ္ အလုုပ္သမား ၄၀၀ ၀၀၀ ခန္႕ ျပည္ပသိုု႕ ထြက္ခြာခဲ့ၿပီး ၂၀၀၇ ခုုနွစ္တြင္ ျပည္ပထြက္ခြာသူ အလုုပ္သမားဦးေရ ၈၃၃ ၀၀၀ ခန္႕ ရွိခ့ဲသည္။ ၂၀၀၈ခုုနွစ္တြင္လည္း ခန္ ့မွန္းေျခ လုုပ္သား ၉၀၀ ၀၀၀ ခန္ ့ ျပည္ပတြင္သြားေရာက္ အလုုပ္လုုပ္ကိုုင္ခဲ့ၾကသည္။
ျပည္ပေရာက္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ လုုပ္သားဦးေရသည္ နိုုင္ငံလူဦးေရ၏ ၂.၈% ခန္႕သာ ရွိေသာ္လည္း ထိုုလုုပ္သားတိုု႕ ထံမွ နွစ္စဥ္ လက္ခံရရွိေသာ လႊဲေငြပမာဏမွာ နိုုင္ငံ GDP (Gross Domestic Product) ၏ ၁၃% ခန္႕ ရွိသည္။ ၂၀၀၈ ခုုႏွစ္တြင္ ျပည္ပလုုပ္သားမ်ား၏ လႊဲေငြပမာဏမွာ US$ 9000 million ခန္႕ ျဖစ္သည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွစ္သည္ အထည္ခ်ဳပ္လုုပ္ငန္းၿပီးလ ွ်င္ ျပည္ပလုုပ္သားမ်ားထံမွ တိုုင္းျပည္ဝင္ေငြကိုု ဒုုတိယအမ်ားဆံုုး ရရွိသည္။
သို ့ရာတြင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ျပည္တြင္းတြင္မူ အလုုပ္အကိုုင္ မေကာင္းလွေခ်။ စစ္တမ္းမ်ားအရ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ လုုပ္သားမ်ားသည္ အာရွတြင္ လုုပ္ခအနည္းဆံုုး ရရွိသူစာရင္းဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး အလုုပ္လက္မဲ့ ဦးေရလည္း ေပါမ်ားလွသည္။ ထိုု ့ေၾကာင့္ ၄င္းအစိုုးရကိုုယ္တိုုင္မွလည္း
လုုပ္သားမ်ား ျပည္ပတြင္အလုုပ္အကိုုင္ ရွာေဖြေရးအတြက္ အားသြန္ခြန္စိုုက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
ျပည္ပထြက္ခြာ လုုပ္သားမ်ား၏ ၄၀% ခန္႕သည္သာ ကြ်မ္းက်င္လုုပ္သားမ်ား ျဖစ္သည္ဟုု ဆိုုသည္။ လုုပ္သားမ်ား၏ ၈၀% သည္ Middle East တြင္ အလုုပ္ လုုပ္ကိုုင္ၾကသည္။ ၂၀၀၈-၂၀၀၉ တြင္ နိုုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စီးပြားေရး က်ဆင္းသည္။ Middle East တြင္ ေဆာက္လုုပ္ေရး လုုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆိုုင္းကုုန္ကာ ျပည္ပလုုပ္သားတင္သြင္းမႈကိုု ေလွ်ာ့ခ်သည့္အျပင္ ရွိရင္းစြဲ လုုပ္သားမ်ားကိုုပင္ သက္ဆိုုင္ရာနိုုင္ငံသို႕ ျပန္လည္ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ Singapore, Saudi Arabia, Kuwait, Malaysia, Italy, South Korea, United Kingdom တိုု ့တြင္ ျပည္ပလုုပ္သားမ်ားအား ဗီဇာသက္တမ္းတိုုးေပးျခင္း ရပ္ဆိုုင္းလိုုက္သည့္အျပင္ နွစ္စဥ္ခြင့္ျပဳေသာ လူဦးေရကိုုလည္း ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့သည္။ ထိုု႕ေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နိုုင္ငံ၏ ျပည္ပထြက္ခြာ လုုပ္သားဦးေရမွာ သိသိသာသာ က်ဆင္းသြားသည္။
မေလးရွားနိုုင္ငံသို႕ ထြက္ခြာသူ ၂၀၀၈ခုုနွစ္တြင္ ၁၃၀ ၀၀၀ မွ ၂၀၀၉ ခုုနွစ္တြင္ ၁၂၄၀၀ သိုု႕လည္းေကာင္း၊ စင္ကာပူတြင္ ၁၃၂ ၀၀၀ မွ ၁၄၇၀၀ သိုု႕လည္းေကာင္း၊ ကူဝိတ္တြင္ ၃၂၀ မွ ၁၀ ဦးသိုု႕ လည္းေကာင္း အသီးသီး က်ဆင္းသြားခဲ့သည္။ ျပန္လည္ေစလႊတ္ခံရေသာ ျပည္ေတာ္ျပန္မ်ားေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ျပည္တြင္းတြင္ ဂေယက္ဂယက္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထိုု႕ေၾကာင့္ ၄င္းတိုု႕အစိုုးရမွ သံတမန္နည္းလမ္းသံုုးကာ North America, Romania, Mali, Africa, Libya, Iraq, Vietnam, Hong Kong စေသာ နိုုင္ငံမ်ားတြင္ အလုုပ္သမားမ်ားအတြက္ အလုုပ္အကိုုင္ ေစ်းကြက္သစ္ ရွာေဖြေပးနိုုင္ေရးအတြက္ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္လွ်က္ ရွိသည္။
ယခုုလည္း ဘဂၤလားအလုုပ္သမားမ်ား ျမန္မာျပည္တြင္ လာေရာက္အလုုပ္လုုပ္လိုုသည္ဟုု ဆိုုသည္။ အလွ်င္းသင္ ဆက္ၿပီး စဥ္းစားမိသည္။ ၂၀၁၁ခုုနွစ္ IMF (International Monetary Funds) စစ္တမ္းမ်ားအရ ျမန္မာနိုုင္ငံ၏ GDP per capita (တစ္ဦးခ်င္း၏ ဂ်ီဒီပီ)သည္ US$ 1400 ျဖစ္ၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွစ္မွာမူ US$ 1700 ျဖစ္သည္။ တိုုင္းျပည္ထုုတ္ကုုန္ GDP ခ်င္းကိုု ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ပါကလည္း ျမန္မာနိုုင္ငံ၏ GDP သည္ US$ 82.829 billion သာရွိၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွစ္မွာမူ US$ 282.945 billion ျဖစ္သည္။ ထိုု႕အျပင္ လက္ရွိ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တြင္ အလုုပ္လက္မဲ့အမ်ားစုုမွာ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုုမွ အလုုပ္သမားမ်ား ျဖစ္သည္ဆိုုေတာ့ တကယ္လိုု႕မ်ား သူတိုု႕တကယ္ လာရင္ျဖင့္ က်ဳပ္တိုု႕အထည္ခ်ဳပ္ေတြက ကေလးမေတြအစား ရင္ေလးမိပါရဲ႕။ က်ဳပ္တိုု႕တိုုင္းျပည္ႀကီး အႏူလဲရာ ဘာေထာင္းတယ္ဆိုုသလိုုမ်ား ျဖစ္သြားေလမလား။ သူတိုု႕ေတြ ဝင္လာရင္ျဖင့္ တိုု႕ ျမန္မာနိုုင္ငံသားမ်ား အလုုပ္လက္မဲ့ဦးေရ တိုုးပြားသြားေလမလား။ အနည္းဆံုုးေတာ့ အေျခခံလူတန္းစားေတြ အလုုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္သြားနိုုင္ပါတယ္။ စားခြက္လုုတယ္ဆိုုတဲ့စကားက ရင့္သီးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရင့္ရင့္ပဲေျပာပါရေစ။ သူတိုု႕ တကယ္ဝင္လာရင္ ျမန္မာျပည္သူေတြ စားခြက္လုုခံရပါ လိမ့္မယ္။ ကိုုယ့္တိုုင္းျပည္မွာ အလုုပ္ရွာမလိုု ့ျမန္မာမ်ားက ျပည္ပထြက္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘဂၤလားမ်ားက အလံုုးအရင္းနဲ႕ဝင္၊ တစ တစနဲ႕ ျမန္မာျပည္ ဘဂၤလားအမ်ိဳခံရဖိုု႕ကိန္းရွိသလားလိုု႕လည္း စဥ္းစားမိပါတယ္။ တရားဝင္ေသာ နည္းျဖစ္ေစ၊ တရားမဝင္ေသာ နည္းျဖစ္ေစ နည္းမ်ိဳးစံုုနဲ႕ တိုု႕ ျပည္တြင္းကိုု ဝင္ဖိုု႕ ႀကိဳးစားေနၾကပါသည္။ နွစ္ဖူးစာဆိုုတာ ရြာလည္တတ္ပါရဲ႕။ အလုုပ္လာလုုပ္ေသာ ဘဂၤားကိုုကိုုမ်ားနဲ႕ အေၾကာင္းဆက္ ေပါင္းဖက္ၾကမယ့္ တိုု႕ ညီမေလးမ်ား ဘယ္နွစ္ေယာက္မ်ား ရွိေလမလဲရယ္လိုု႕ စဥ္းစားမိရင္း သက္ျပင္းသာ အခါခါ ခ်မိပါေတာ့သည္။
 

ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္နိုုင္ငံသည္ တိုုင္းျပည္ GDP အတြက္ ျပည္ပေရာက္ အလုုပ္သမားမ်ားကိုု အားထားရေၾကာင္း တင္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ အလုုပ္သမားမ်ားသည္ ျပည္ပသိုု႕ တရားဝင္နည္းလမ္းမ်ားကိုု သံုုး၍ ထြက္ခြာသလိုု တရားမဝင္ လူကုုန္ကူးေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္လည္း ျပည္ပနိုုင္ငံမ်ားသိုု႕ ဝင္ေရာက္ေလ့ရွိသည္။
UNODC (United Nations Office on Drugs and Crime) မွတ္တမ္းမ်ားအရ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ႏိုုင္ငံ၏ လူကုုန္ကူးမႈအမ်ားစုုမွာ နယ္စပ္မွတဆင့္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟုု ဆိုုသည္။ အမ်ားစုုမွာ ျပည္ပနိုုင္ငံမ်ားသိုု႕ အလုုပ္အကိုုင္ ရွာေဖြရန္ ထြက္ခြာျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုုနိ္ုုင္ငံမ်ားမွာ India, Saudi Arabia, Kuwait, Jordan, UAE, Quatar, Lebanon, Iraq, Malaysia စေသာ နိုုင္ငံမ်ား အပါအဝင္ ျဖစ္သည္။ ၁၉၉၇ မွ ၂၀၀၃ခုုနွစ္အတြင္း ျပည္ပထြက္ခြာေသာ အလုုပ္သမားမ်ားအနက္ အမ်ိဳးသမီးဦးေရသည္ (၁)%သာ ရွိၿပီး ၂၀၀၈ခုုနွစ္တြင္မူ (၅)%အထိ ျမင့္တက္ခဲ့သည္။ လူကုုန္ကူးခံရေသာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အလုုပ္သမားအမ်ားစုုသည္ Saudi Arabia နွင့္ Malaysia သိုု႕ ဝင္ေရာက္ အလုုပ္လုုပ္ကိုုင္ၾကသည္။ အမ်ားစုုသည္ ေအာက္ေျခသိမ္း အလုုပ္မ်ားျဖစ္ေသာ စားေသာက္ဆိုုင္နွင့္ ဟိုုတယ္မ်ား၊ ရံုုးမ်ားတြင္ သန္႕ရွင္းေရးအလုုပ္ကိုု လုုပ္ကိုုင္ၾကရသည္။
ထိုုသိုု႕ ျပည္ပထြက္ခြာ အလုုပ္လုုပ္ရန္အတြက္ ၄င္းအလုုပ္သမားတိုု႕၏ ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံမႈမွာလည္း မနည္းလွေခ်။ အလုုပ္သမား အမ်ားစုုသည္ အိမ္ေရာင္း၊ လယ္ေရာင္းရာမွ ရေသာေငြျဖင့္ ေအဂ်င့္ကိုုေပးကာ စြန္႕စားထြက္ခြာ လာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ တရားမဝင္ႏႈန္းထားမ်ားအရ အလုုပ္သမားတစ္ဦးလွ်င္ သြားေရာက္လိုုေသာ နိုုင္ငံအလိုုက္ US$4000~6000 အထိ ေအဂ်င့္ကိုု ေပးရသည္ဟုု ဆိုုသည္။ တရားဝင္ႏႈန္းထားမွာ US$ 1200~1500 ဝန္းက်င္သာ ရွိေသာ္လည္း ႏိုုင္ငံအမ်ားစုုမွ ဘဂၤလား အလုုပ္သမားမ်ားကိုု ပါမစ္ထုုတ္ေပးျခင္း မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ အျခားေသာ
နည္းလမ္းမ်ားကိုုသံုုး၍ ျပည္ပသိုု႕ ထြက္ခြာၾကရသည္။ ျပည္ပႏိုုင္ငံမ်ားတြင္ တစ္လလွ်င္ လစာေငြ US$ 120~150 အတြင္း ရႏိုုင္သည္ဟုု ဆိုုသည္။
အလုုပ္သမားအမ်ားစုုတြင္ တရားဝင္ေနထိုုင္ခြင့္ ဗီဇာ မရွိေပ။ စစ္တမ္းမ်ားအရ Malaysia နိုုင္ငံတြင္ တရားဝင္၊ တရားမဝင္ ေနထိုုင္သူ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အလုုပ္သမားဦးေရသည္ ၂၀၀၉ခုုနွစ္တြင္ ၅၀၀ ၀၀၀ ရွိၿပီး ၂၀၁၁ခုုနွစ္တြင္ ၇၀၀ ၀၀၀ ဦး ျဖစ္သည္။ Malaysia နိုုင္ငံသည္ ၂၀၀၉ခုုနွစ္မွ စတင္၍ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အလုုပ္သမားမ်ားအား တင္သြင္းျခင္းကိုု တရားဝင္ရပ္ဆိုုင္းခဲ့သည္။ ၂၀၀၉ခုုနွစ္တြင္ အလုုပ္သမား ၅၀ ၀၀၀ အား ဗီဇာသက္တမ္းတိုုးခြင့္ကိုု ပယ္ခ်ခဲ့ၿပီး ပါမစ္အသစ္ေလွ်ာက္ထားျခင္းမ်ားကိုုလည္း ပိတ္ပင္ခဲ့သည္။ Malaysia မီဒီယာမ်ား၏ ေရးသားခ်က္အရ ၁၉၉၁-၁၉၉၆ အတြင္း ဝင္ေရာက္လာေသာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မ်ားသည္ မေလး မိန္းကေလးမ်ားနွင့္ တရားဝင္ျဖစ္ေစ၊ တရားမဝင္ျဖစ္ေစ အိမ္ရာထူေထာင္ၿပီးေနာက္နိ္ုုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူကာ လူကုုန္ကူးမႈကိုု တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ေဆာင္ရြက္ေနပါေၾကာင္း သိရပါသည္။
မည္သိုု႕ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ နိုုင္ငံအမ်ားအျပားတြင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လူမ်ိဳးမ်ား ပိုုမိုုမ်ားျပားလာသည္ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ယခုုလက္ရွိ ျပည္ပေရာက္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဦးေရသည္ Saudi Arabia တြင္ ၁ ၀၀၀ ၀၀၀၊ UAE တြင္ ၅၀၀ ၀၀၀၊ Pakistan တြင္ ၃ ၀၀၀ ၀၀၀ ၊ South Korea တြင္ ၁၃၀ ၀၀၀၊ Malaysia တြင္ ၇၀၀ ၀၀၀ ႏွင့္ Maldives တြင္ ၅၀ ၀၀၀ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာနိ္ုုင္ငံတြင္လည္း တရားဝင္သာ စစ္တမ္းေကာက္ယူရလွ်င္ မည္ေရြ႕မည္မွ် တိုုးပြားေနမည္လဲဟုု ေဝခြဲမရျဖစ္ရင္း နိဂုုံးခ်ဳပ္အပ္ပါသည္။
(ဗဟုုသုုတအျဖစ္ ျဖည့္စြက္ေျပာလိုုပါသည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွ ထိုုင္းနိုုင္ငံသိုု႕ တရားမဝင္ ေရေၾကာင္းမွ ဝင္ေရာက္ေသာ ေပါက္ေစ်းမွာ ရင္းဂစ္ ၂၂၀၀၀ျဖစ္ၿပီး ထိုုင္းမွ မေလးရွားအေရာက္ ေပါက္ေစ်းမွာ ရင္းဂစ္ ၂၅၀၀ ခန္႕ ျဖစ္ေၾကာင္း မေလးရွားေရာက္ ဘဂၤလား အလုုပ္သမားမ်ားထံမွ ၾကားသိရပါသည္။)

                                                                                                          waymin007.blogsport.com- မွ